Mikroservis Mimarisi vs. Monolitik Mimari

Yazılım geliştirme dünyasında, uygulama mimarisi üzerine yapılan tartışmalar hiç bitmez. Bu tartışmaların merkezinde ise genellikle iki temel yaklaşım yer alır: Monolitik mimari ve Mikroservis mimarisi. Her ikisinin de kendine göre avantajları ve dezavantajları vardır ve doğru seçimi yapmak, projenin başarısı için hayati önem taşır.

Monolitik Mimari Nedir?

Monolitik mimari, geleneksel ve en basit yaklaşımdır. Bu yapıda, uygulamanın tüm bileşenleri (kullanıcı arayüzü, iş mantığı, veri erişim katmanı vb.) tek bir birim olarak geliştirilir, test edilir ve dağıtılır. Uygulamanın tamamı tek bir kod tabanında yer alır ve tek bir işlem olarak çalışır.

Avantajları:

• Basitlik: Geliştirmesi, test etmesi ve dağıtması başlangıçta daha kolaydır.
• Performans: Bileşenler arası iletişim, bellek içi fonksiyon çağrıları ile gerçekleştiği için genellikle daha hızlıdır.

Dezavantajları:

• Ölçeklendirme Zorluğu: Uygulamanın sadece yoğun kullanılan bir parçasını değil, tamamını ölçeklendirmek zorunda kalırsınız.
• Teknoloji Bağımlılığı: Tüm uygulama tek bir teknoloji yığınına bağlı kalır.

Mikroservis Mimarisi Nedir?

Mikroservis mimarisinde ise uygulama, her biri kendi işlevinden sorumlu, bağımsız olarak geliştirilebilen, dağıtılabilen ve ölçeklendirilebilen küçük servislere bölünür. Bu servisler, genellikle HTTP/REST gibi hafif protokoller üzerinden API'ler aracılığıyla iletişim kurar.

Avantajları:

• Esneklik: Her servis, ihtiyaca en uygun teknoloji ile geliştirilebilir.
• Bağımsız Ölçeklendirme: Sadece ihtiyaç duyan servisler bağımsız olarak ölçeklendirilebilir, bu da kaynak kullanımını optimize eder.

Dezavantajları:

• Karmaşıklık: Dağıtık bir sistem yönetmenin getirdiği karmaşıklık (servis keşfi, ağ gecikmesi, veri tutarlılığı vb.) artar.
• Operasyonel Yük: Çok sayıda servisi izlemek, loglamak ve yönetmek daha fazla operasyonel çaba gerektirir.

Hangisini Seçmelisiniz?

Bu sorunun tek bir cevabı yoktur. Küçük ve orta ölçekli, başlangıç aşamasındaki projeler için monolitik bir başlangıç yapmak genellikle daha hızlı ve verimlidir. Proje büyüdükçe ve karmaşıklığı arttıkça, monolitik yapıyı zamanla mikroservislere bölmek (Strangler Fig Pattern) mantıklı bir strateji olabilir. Büyük, karmaşık ve yüksek ölçeklenebilirlik gerektiren sistemler için ise mikroservis mimarisi daha uygun bir seçenek olacaktır.